Punk

Nie wiadomo dokładnie, kiedy powstała subkultura punkowa. Amerykanie twierdzą, że punk powstał w 1974r. wśród wykonawców i stałych bywalców klubów w Nowym Jorku. Anglicy uważają, że ruch ten został stworzony przez członków Sex Pistols i The Clash.
Tak czy inaczej ideologia punków zmieniała się i obecnie punków można podzielić na: Anarchistów, którzy głoszą: „Anarchia to nie chaos to skrzydła do wolności” lub „Anarchia to ustrój taki gdzie ludzie są wolni jak ptaki”, gdy zarzuca się punkowi, że chce by na świecie nie było żadnych instytucji najczęściej broni się słowami znanych ludzi, jak, np. Lewa Tołstoja „Anarchizm nie oznacza braku instytucji w ogóle, lecz tylko takich, które zmuszają ludzi do podporządkowania się przemocy” Pacyfistów, którzy przejęli część ideologii od hipisów. Głównie ogólna idee pokoju, i wiarę w bezcelowość wojen. Zdarzają się jednostki, które wyznają i anarchizm i pacyfizm lub ani tego ani tego. Wielu punków jest wegetarianami, którzy często powtarzają: „Ja nie jem przyjaciół”, ale przeważnie noszą buty ze zwierzęcej skóry, czy to nie hipokryzja? Nie da się mówić o punkach nie wspominając o metalach. Oprócz tego, że metal powstał z subkultury punkowej to często spotykane są pary punk-metalowe wynika to z ogólnej tolerancji tych grup i małej różnicy w muzyce. Nie ma twardych zasad, co do muzyki punki słuchają metalowych zespołów takich jak, np. „System of a Down” czy „Metallica” a metale słuchają, np. „Kultu” i „Red Hot Chili Peppers”. Nikogo też nie dziwi widok metala na punk rockowym koncercie czy też punka na metalowym. Właściwie te dwie subkultury są na pierwszy rzut oka nie do rozróżnienia. Różnią się jednak ideologią, bo metale jej nie mają i często razi ich anarchistyczne zapędy punków oraz ich widzenie świata w odcieniach szarości. Jeden z punkowych kapel śpiewa „Mój świat to o odcienie szarości od czarnego do białości”. Punk to człowiek buntownik, którego główne motto brzmi: „Jeśli się nie buntujemy to nie istniejemy”. Punki to osoby bardzo tolerancyjne nie maja uprzedzeń do homoseksualistów, innowierców, czy osób innej narodowości. Jeżeli by zapytać punka, co myśli o homoseksualistach najprawdopodobniej powie „Nie ważne, kogo kocha ważne, że kocha” o innowiercach wypowie się „Nie ważne jak się modli Bóg i tak jest jeden.”, a co do osób innej narodowości powie „Jedna rasa -ludzka rasa.” Istnieje tez możliwość nie skomentowania tych grup, co wyraża obojętność. Punki, jeśli chodzi o ubiór gustują w ciemnych kolorach jak czarny, brązowy, ciemno zielony. Bardzo często noszą ubrania w kratę i tzw. pasiaki, czyli ubrania w różo kolorowe paski. Nie odłączaną częścią stroju są glany-zimą lub trampki-latem, arafatka, korale (przejęte od hipisów), rzemyki, agrafki i żyletki. Spora cześć punków nosi dredy, co jest nie, jakim zapożyczeniem od rastafarian lub irokezy. Właściwie w Polsce nie spotyka się tzw. „skrajnych punków”, którzy noszą skórzane spodnie, kolorowe irokezy, dwa różne buty (symbol łamania stereotypów) oraz ostre makijaże, chociaż większych miastach można spotkać owych punków.
Uważam, że ta subkultura jest najciekawsza, nie ogranicza wyborów nie na rzuca poglądów i nie zakłada, jaki powinieneś być a jaki nie. Punki akceptują, to jaki jesteś a nie, jaki powinieneś być. Lubią i szanują cię też nie za markowe ciuchy i ładną fryzurę, ale za to, co masz mądrego do powiedzenia. Mam nadzieje, że kiedyś będziemy żyć w naprawdę wolnym kraju.

Skinhead

W dzisiejszych czasach słowo SKINHEAD utożsamiane jest z faszyzmem i rasizmem. Tymczasem pierwsi skins nie mieli NIC wspólnego z tymi ideologiami. Często w „załogach” skinheads znajdowali sie czarnoskórzy uczestnicy tego ruchu. Typowy ubiór krótko ostrzyżonych bootboys (skinhead bylo jeszcze wtedy wyzwiskiem) składał sie z elementów stroju moodsów, emigrantów jamajskich i klasy robotniczej. Podstawą wyglądu była krótka fryzura. Ubiór odzwierciedlał wszystko co chcieli sobą wyrazić: przynależność do klasy robotniczej, zdystansowanie do kultury hippisów, protest przeciwko brytyjskiemu systemowi społecznemu. Początkowo ta nowa w latach 60-tych subkultura nosiła różne nazwy: suedeheads, cropheads, peanuts, bolied eggs, skulls, w końcu jednak przyjęła miano skinheads.

Emigranci z Jamajki przynieśli z sobą muzykę SKA i reggae (SKINHEAD REGGAE), którą skinheadzi szybko przyjeli jako własną. Ówcześni skinheads byli apolityczni bardziej obchodziły ich imprezy dobra muzyka, piwo i wyniki meczu ich ukochanej drużyny, niż głosowanie i chodzenie na wiece wyborcze. Wszystko zaczęło sie pod koniec 1974 roku kiedy to narowy front, brytyjska faszystowska partia postanowiła wypromować się używając sławy "twardych chłopaków z ulicy" jaką okryci byli Skinheads. Partia obwiniająca za bezrobocie emigrantów nie miała najmniejszych problemów w zwerbowaniu w swe szeregi chłopców z klasy robotniczej Skinheadzi do tej pory trzymający się z czarnymi emigrantami zmienili swe poglądy (oczywiście nie wszyscy), przyjęli za swe powitanie okrzyk "Sieg Hail" używany przez Hitlerowców oraz zaczęli propagować takie wartości i poglądy jak Faszyzm, Rasizm i Nacjonalizm.

W ruchu Skinheads zachodziły różne przemiany i dzięki temu możemy w tej subkulturze wymienić takie podgrupy:

Tradycyjni Skinheadzi są skinami, którzy wierzą w opinie i sposób życia z dawnych lat , ducha roku 69, który był zwany wspólnym. Tradycjonalista może mieć różne poglądy polityczne ( z wyjątkiem skrajności ), zależy to wyłącznie od niego, najważniejszą rzeczą jest to by być Skinheadem. Oczywiście to nie znaczy, że nie mają oni swoich poglądów, uważają po prostu, że lepiej być Skinheadem i nie mieć żądań politycznych w skinheadowskiej kulturze. Zachwyt nad własnym krajem jest rzeczą wspólną dla większości Tradycjonalistów, jak również uczucie lojalności oraz dumy z przyjaciół. Moda jest jedną z bardzo ważnych rzeczy dla większości Tradycjonalistów i oczywiście krótko ostrzyżone włosy. W dzisiejszych czasach pośród większości tradycjonalistów najważniejszą rzeczą jest bycie Skinheadem przed byciem politykiem.

Skini Oi! - nazwa grupy pochodzi od zawołania „Oi”, stanowiącego tradycyjne pozdrowienie w robotniczych dzielnicach brytyjskich miast. Ruch Oi! działa zarówno wśród subkultury punk jak i skinhead. Często jednak członkowie jednej i drugiej subkultury z podgrup Oi! Mieszają ze sobą style punków i skinheadów. W wyniku tego przyjęło się, że Oi! noszą białe sznurowadła w butach (także punk) będące elementem ubioru ruchu skinheadów. Oprócz tego naszywki są niemal identyczne w przypadku punków i skinheadów, czyli najczęściej naszywki z kapelami Oi!owymi. Oi!owcy kompletnie przekreślają z ubioru naszywki mające cokolwiek wspólnego z polityką. Skinheadzi z podgrup Oi! nie noszą popularnego wśród tego ruchu krzyża celtyckiego, a Oi!owcy z ruchu punk nie noszą lewicowej symboliki (najczęściej anarchistycznej).

S.H.A.R.P.(Skinheads Against Racial Prejudice)- Skinheadzi Przeciwko Uprzedzeniom Rasowym to odłam subkultury skinheadów, powstały w 1987 roku w Nowym Jorku z szeregu jej antyrasistowskich organizacji. Ugrupowanie SHARP rozwinęło się z czasem do luźnej międzynarodówki z oddziałami między innymi w wielu krajach europejskich. Początkowo w Wielkiej Brytanii, później w Niemczech i Portugalii. Skinheadów SHARP łączą idee antyrasistowskie, starają się oni w zdecydowany sposób dystansować od nazistowskich ugrupowań. Zauważalne są na tej płaszczyźnie wspólne działania z innymi odłamami z tego samego okresu, jak Red Skinheads. "Żaden Skinhead nie może być rasistą, bo musiałby zatuszować swoje czarne korzenie" - Roddy Moreno, członek zespołu skinhead punk rockowego The Oppressed z Walii.

Neonaziści tzw. Boneheadzi - są to ci Skini, o których jest najgłośniej, których widzisz w telewizji i o których piszą w gazetach. Boneheadzi zazwyczaj noszą czarne wojskowe buty, są ogoleni na łyso i mają koszulki bądź naszywki z flagą narodową, nazwą jakiejś organizacji nazistowskiej czy jakiejś nazi kapeli (konkwista88). Nazi skini maja różne organizacje do których należą np. Hammerskins którzy używają dwóch skrzyżowanych młotów jako swój emblemat. Innymi nazi organizacjami są White Power, Blood And Honour i wiele innych.

NR (Narodowy Radykał) -są ściśle związani z polityką i. W odróżnieniu od innych grup są mocno związani z religią katolicką i patriotyzmem. Najbardziej znana partia polityczną tego ruchu jest N.O.P. (Narodowe Odrodzenie Polski). W przeciwieństwie do innych ruchów w jego skład nie wchodzą tylko młodzi ludzie ale osoby które przez kilkadziesiąt lat po wojnie nie mogły swobodnie żyć ze względu na swoje przywiązanie do ojczyzny.
Prawica - zwyczajowe określenie sił politycznych, które charakteryzuje szacunek dla tradycji, autorytetów, religii, istniejącej hierarchii społecznej, oraz wstrzemięźliwość przy dokonywaniu zmian w systemie społeczno-gospodarczym i politycznym. Poglądy prawicowe są przeciwstawiane lewicy.

Red and Anarchist Skinheads, RASH (ang. Czerwoni (tj. Lewicowi ) i Anarchistyczni Skinhead – określenie odłamu skinheadów o poglądach lewicowych oraz anarchistycznych. Lewica – zwyczajowe określenie sił politycznych dążących do zmian polityczno-ustrojowych, społecznych i gospodarczych, przeciwstawiających się tzw. tradycyjnemu porządkowi społecznemu, przeciwne prawicy . Głównymi założeniami lewicy jest dążenie do wolności, równości i sprawiedliwości społecznej.

Żaden człowiek który uważa się za Skinheada, a ma zapatrywania czy to skrajnie lewicowe czy prawicowe tak naprawdę nie do końca jest Skinheadem. Być Skinheadem znaczy być apolitycznym. Można powiedzieć, że to takie naginanie "kręgosłupa" tej subkultury, jakby hipisi podzielili się na tych przeciw wojnie, tych za, i tych którym jest to obojętne.

Kontrkultura

Kontrkultura, termin zastosowany pod koniec lat 60. jako nazwa kultury alternatywnej (w stosunku do głównego nurtu kultury), reprezentowanej zwłaszcza przez środowiska młodzieży, ale także twórców oraz część intelektualistów w krajach zachodnich. Kontrkultura jako ruch kontestatorski związany z działalnością nowej lewicy, skierowany był przeciwko konsumpcyjnej kulturze europejskiej, powszechnie uznanym prądom intelektualnym, filozoficznym i artystycznym, oficjalnym wartościom i ustalonym stylom życia oraz istniejącym stosunkom społeczno-politycznym.

Ruch ten rozpoczął się buntem młodzieży w Nanterre w 1968, a następnie objął wszystkie większe ośrodki uniwersyteckie we Francji, w tym zwłaszcza Paryż, gdzie w nocy z 10 na 11 maja doszło do ostrych starć studentów z siłami porządkowymi. Podobne manifestacje miały też miejsce we Włoszech i Niemczech. Młodzież występowała pod hasłami “Zakazuje się zakazywać” i “Wyobraźnia dla władzy”, albo Small is beautiful (małe jest piękne), które były wyrazem protestu przeciw stechnicyzowanemu społeczeństwu i wezwaniem do większej demokracji i sprawiedliwość .

Jednym z czołowych twórców koncepcji kontrkultury był amerykański filozof H.Marcuse .

Kontrkultura jako zjawisko społeczno-kulturowe zaowocowało powstaniem licznych sekt religijnych, organizacji społecznych i kulturowych, a także subkultur młodzieżowych, wśród których najbardziej istotną rolę odegrali hipisi. Przejawem kontrkultury były też nowe formy twórczości w sztuce (pop-art), teatrze (happening), muzyce i literaturze.

Hasło opracowano na podstawie “Słownika Encyklopedycznego Edukacja Obywatelska” Wydawnictwa Europa. Autorzy: Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtmüller. ISBN 83-85336-31-1. Rok wydania 1999.

Subkultura

Subkultura (z łaciny sub – pod + cultura – uprawa, kształcenie), podkultura, pojęcie odnoszone najczęściej do zjawisk składających się na kulturę młodzieżową.

Jej specyficznymi cechami są: spontaniczność, opozycyjność w stosunku do “kultury dorosłych”, zanegowanie kultury dominującej w społeczeństwie, odrzucenie wartości dorosłych, stworzenie własnych wzorów zachowań, podkreślanie odrębności poprzez język (żargon) i charakterystyczny wygląd.

Kultura młodzieżowa ukształtowała się po II wojnie światowej z takimi jej przejawami jak muzyka rockowa, moda młodzieżowa, nowy typ niepokornego idola (np. J. Dean).

Najbardziej znane subkultury to: rockersi, hippisi (lata 60), skinheadzi, punki (lata 70). W Polsce gitowcy, depeszowcy, szalikowcy (lata 80). Uważa się, że subkultura jest wstępną fazą procesu, którego wynikiem jest kultura alternatywna.

Hasło opracowano na podstawie “Słownika Encyklopedycznego Edukacja Obywatelska” Wydawnictwa Europa. Autorzy: Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtmüller. ISBN 83-85336-31-1. Rok wydania 1999.